اثر بخشی بازی های توپی- غیر توپی بر کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/بیش فعالی دانش آموزان پسر ۹ تا ۱۱ ساله شهر اراک

زمینه و هدف: اختلال توجه/بیش فعالی یک اختلال رفتاری در کودکان است که با یک یا ترکیبی از عوامل از جمله بیش فعالی، عدم توجه و تکانش گری شناخته می شود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثر بخشی بازی های توپی و غیر توپی بر کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/بیش فعالی دانش آموزان پسر 9 تا 11 ساله شهر اراک می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، که با طرح پیش آزمون، پس آزمون اجرا شد، 60 دانش آموز مبتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی به صورت تصادفی به سه گروه مساوی بازی های توپی، بازی های غیر توپی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته به تمرین پرداختند. برنامه تمرینی شامل 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45-30 دقیقه بازی درمانی بود. نشانه های اختلال توجه/بیش فعالی از طریق پرسش نامه علائم مرضی کودکان csi-4، قبل و بعد از 12 هفته برنامه تمرینی ارزیابی شد. یافته ها: پس از 12 هفته بازی درمانی کاهش معنی داری در نشانه های اختلال توجه/بیش فعالی در گروه های آزمایشی در مقایسه با ابتدای مطالعه مشاهده شد(05/0< p)، اما تفاوت معنی داری بین بازی توپی و غیر توپی مشاهده نشد(05/0p